De Jong Ones

Tickers

Geplaatst door Gemm@ op 09-03-2009 om 04:34 PM
Algemeen • (4) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Drukke tijd

Nou hebben we het altijd wel vrij druk maar ik heb me nog een extra uitdaging op mijn hals gehaald, namelijk studeren….
Eind februari ben ik gestart met een herintreders cursus voor verpleegkundigen, ik ben de kinderopvang helemaal zat en heb weinig uitdaging meer in mijn werk. En ik dacht: wat mijn collega kan kan ik ook!!
Het ging allemaal best heel snel maar ik ben blij dat de stap genomen is om mijn droom na te gaan jagen. Al snel was er vervanging voor mij bij Kindergarden gevonden en dus kan ik per eind april me 100% op het vak als verpleegkundige storten.
De eerste lesdag was best spannend, benieuwd wat voor mensen er in de klas zouden zitten en of ik de enige was die zo weinig ervaring heeft, maar dat viel enorm mee. We hebben een hele diverse groep en iedereen heeft zijn eigen unieke ervaringen en dat maakt het enorm leuk!!
Omdat ik zo snel mogelijk door wil stromen heb ik me gelijk gestort op het zoeken van een stageplek en best wel snel kreeg ik bericht van TerGooi dat ze daar een plekje voor me hebben, op oncologie. Pfieuw een hele opluchting maar ik vind het tegelijketijd doodeng, het is best veel informatie wat je in korte tijd moet verwerken en oncologie is best een pittige afdeling, maar ach ik hou ook wel weer van een uitdaging dus het komt vast goed;-)
Op dit moment is het dus best druk, op maandag naar school, dinsdag, woensdag, donderdag werken en 3 kids en een man die af en toe ook graag wat aandacht willen én natuurlijk het huishouden. Daarnaast ben ik al sinds half februari aan het tobben met bijholteontsteking die niet echt wil verdwijnen én hebben we de afgelopen 2 weken alle kids ziek thuis gehad
Maar desalniettemin ben ik ontzettend blij dat ik deze stap genomen heb. Uiteindelijk wil ik heel graag de kinderaantekening halen en daarna naar de neonatologie, maar voordat het zover is eerst stap 1 maar eens goed afronden!!

Rody slaapt nog zeer regelmatig erg onrustig, inmiddels staat er een extra bedje bij ons op de kamer en komt hij af en toe ‘s nachts bij ons liggen. We hebben van alles al geprobeerd en uiteindelijk wisten we het ook even niet meer. We merken nu wel dat hij steeds vaker goed in zijn eigen bed slaapt, waarschijnlijk doordat hij weet dat hij zo naar ons toe kan komen. Dit geeft ons allemaal een stuk rust.

Nica is lekker bezig op school, ze is doodmoe in de weekenden maar ondanks dat gaat ze als een speer met zwemles. Ze is er een paar maand uitgeweest en is nu weer 2 zaterdagen naar zwemles geweest en nu mag ze alweer een kleur verder. Ze werken hier met kleuren, ze zit nu in rood, dat is de één na laatste groep voor het A diploma. Dus ondanks haar oren en het feit dat ze er vaak tussenuit moet doet ze het prima. Omdat ik super trots was mocht mevrouw een gebakje bij de hema uitzoeken, natuurlijk werd dat de grootste moorkop die ze hadden

O ja wat ook wel leuk is om te vertellen is dat ik eindelijk die laatste kilo’s eraf heb, inmiddels heb ik mijn doel weer bijgesteld en heb ik weer ‘nieuwe laatste kilo’s’ maar ik ben natuurlijk een vrouw;-)

En dan natuurlijk het leukste van deze maand: mijn verhaal staat in het meerlingenmagazine!!!!!! Super cool natuurlijk en best wel spannend ook:-) Ik zal het in deze blog proberen te zetten zodat jullie hem ook kunnen lezen!!

Tot slot: Nica wordt 21 april alweer 6 jaar en dat vieren we natuurlijk, dus wie zin heeft is van harte welkom die dag!!!!

Geplaatst door Gemm@ op 27-03-2012 om 07:00 PM
Ons gezinnetje • (0) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Even bijkletsen…

Belachelijk gewoon…je zou toch zeggen dat er genoeg gebeurd in ons leven om wat vaker dan eens per 10 maanden te schrijven…...nou dit is ook zeker zo, maar ‘t komt er nooit van. Jammer eigenlijk want het is voor ons ook erg leuk om sommige dingen van Nica haar peutertijd terug te lezen.
Dus ik heb goede voornemens, wat maakt het uit dat het al half februari is, goede voornemens werken het beste als je ze ergens halverwege in het jaar invoert!!

Nou waar zal ik eens beginnen…... bij de kids?? Nee is ook zo afgezaagd, laat ik eens bij mezelf beginnen.
Ik ben goed bezig dit jaar al zeg ik het zelf
Ik had dit jaar nog een goed voornemen, meerdere eigenlijk. Als eerste riep ik tegen iedereen dat ik in 2012 10 kilo ging afvallen!! Tsja en dan moet je met de billen bloot hè...
Na me goed voorbereid te hebben besloot ik dit te realiseren door mijn koolhydraat consumptie te beperken, oftewel het Atkins dieet. Het begin was een beetje zoeken maar al snel had ik er plezier in.
Maar o wat heeft iedereen toch een mening over wat wel en niet goed voor je is, gelukkig zijn er ook genoeg mensen die me enorm steunen en die stiekem zelfs een beetje jaloers zijn op mijn heerlijke lunches
Na een week merkte ik al verschil, ik heb vaak last van mijn darmen gehad maar dit was binnen een week over. Ik voelde me fitter en had geen dipjes meer in de dag.
De kilo’s gaan ook prima, dus al met al ben ik dik….eh…..dun tevreden!
Daarnaast had ik me dit jaar voorgenomen om iets in mijn werkend leven te veranderen. Hoe gek ik ook op kleine kindjes ben, ik mis de uitdaging op het kinderdagverblijf en hoewel ik het enorm leuk heb met mijn collega’s raakte is steeds minder gemotiveerd.
Na heel wat telefoontjes en denkwerk ga ik vanaf eind deze maand 1 dag in de week naar school, ik ga een herintreders cursus doen voor verpleegkundigen. Deze cursus duurt een half jaar en in de zomer moet ik een stage lopen. Ik wil die graag in het ziekenhuis doen en aansluitend hoop ik daar natuurlijk ook een baan in te vinden. Over een aantal jaar hoop ik dan eindelijk de kinderaantekening te halen en wie weet lukt het me om daarna op de neonatologie aan te slag te komen. Ik vind het super spannend maar de motivatie is enorm.
Het wordt de komende tijd dus even flink aanpoten. 1 Dag school, 3 dagen werken, 3 jonge kids en een man Gelukkig heb ik niet zomaar een man dus ik heb er het volste vertrouwen in dat we het prima gaan redden!

Dan toch maar even over de kids.
Qua gezondheid wisselt het hier enorm, maar het zal allemaal geen ernstige dingen en ooit groeien ze er vast overheen. Qua slapen….tsja daar genieten we van als dat weer een nacht goed lukt en zo niet, dan draait het leven ook wel door hebben we gemerkt. Qua drukte kan ik kort over zijn, afzonderlijk hebben we echt engeltjes van kinderen, nee serieus, maar zet ze samen in een kamer en ........... tsja….....beter van niet dus Nee hoor, ze kunnen best lief tv kijken samen bijvoorbeeld!

Nica wordt zo groot, soms verbaas ik me er over dat ik al zo’n groot kind heb. Ze is ook zo lang ineens, ik zweer dat in 1 nacht tijd al haar broeken te kort zijn geworden!!!   Ze is heel goed bezig met schrijven, dat vindt ze enorm leuk. Volgende week hebben we gesprek op school, volgens mij heeft ze een toets gemaakt, ben benieuwd hoe ze daarop scoort!!
Silvijn kwebbelt er flink op los, het is precies Nica, die houdt ook nooit haar mond;-) Ook Silvijn weet al precies hoe hij zijn pen moet vasthouden, hij kijkt enorm veel van Nica af. Silvijn slaapt eigenlijk altijd heel goed, maar is wel een klein drammertje. Waarschijnlijk gewoon verwend;-)
Rody blijft mijn minimannetje hoor, hij is zo grappig en onschuldig, maar eigenlijk is dat alleen door mijn roze bril want in het echt is het een draak eerste klas!! De nachten blijven bij Rody altijd een verrasing, het is een heel gevoelig ventje.

Nica kijkt steeds vaker disneyfilm als de jongens slapen maar soms zien de jongens er toch een stukje van mee en dan is het brullen!! Er hoeft maar een iets te heftige scene voorbij te komen, een eng, groot dier of harde geluiden en ze flippen hier helemaal.
Alles wat op Nick Jr komt vinden ze geweldig en het leuke is dat ze er heel wat van opsteken. Als ik met mijn voeten op de hocker lig en één van de mannen wil er langs wordt er netje gevraagd: Open please?! Of als we iets voor ze doen krijgen we regelmatig ‘Thank you!’ te horen.

Op de creche hebben ze het alle drie naar hun zin, dus dat is wel heel fijn!! Ze komen altijd met veel enthousiasme weer thuis en leren er veel nieuwe dingen. Beide jongens zijn al een paar keer bij de 3+ groep wezen spelen, ze vinden dat heel leuk en komen dan doodmoe thuis van alle indrukken.

Als laatste wil ik nog even een stukje wijden aan mijn grote, stoere, vet coole zus!!
Zoals de meesten van jullie misschien wel weten is Linda inmiddels zwanger van haar eerste spruit. De kleine wordt rond begin augustus verwacht en tot nu toe gaat alles goed!
Linda heeft er heel wat voor over moeten hebben om zover te komen. Ze is bijna 3 jaar bezig geweest voor dit kleine wondertje en nu mag het eindelijk zo zijn.  Voor diegene die mijn zus niet kennen, Linda is alleen in dit traject gestapt en gaat dus ook alleen voor dit frummeltje zorgen, nou ja natuurlijk niet helemaal alleen want krijg tante Gemma straks maar eens bij die wieg vandaan Maar toch…..ik vind het een enorm stoer besluit en weet 100% zeker dat dit kindje niks tekort komt, Linda wordt een fantastische mama en wij zullen er altijd voor haar zijn!!

Ik zal snel eens wat foto’s van ons gezinnetje maken en uploaden, maar voor nu was dit het wel even!

Geplaatst door Gemm@ op 17-02-2012 om 04:02 PM
Ons gezinnetje • (0) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Uitnodiging

Geplaatst door Gemm@ op 24-07-2011 om 09:25 AM
Algemeen • (0) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Hoe gaat het nu in huize De Jong Ones?!

  Pfff dat is alweer veel te lang geleden zeg, tsja dat alleen zegt al een beetje hoe het hier gaat natuurlijk

Nooit verwacht dat ook wij eraan zouden moeten geloven maar het is een feit: We draaien tropenjaren!
Toen ik zwanger was van de tweeling dacht ik: appeltje eitje, daar draai ik mijn hand niet voor om, één of twee babies dat lukt ons best.
En ja hoor, we leven nog, zijn gezond en kunnen ons nog normaal vertonen aan de buitenwereld, maar om nou te zeggen dat het allemaal appeltje-eitje was….. dáár moet ik even op terug komen.
Ik geef het niet graag toe en ik voel me eigenlijk ook gewoon bezwaard als ik het zeg, maar nu ga ik het er toch gewoon even uitgooien: TJONGE JONGE, WAT EEN DRUKTE BRENGEN 3 KIDS MET ZICH MEE!!!

Zo dat gezegd te hebben kunnen we nu verder met de update.
Ons gezin is hectisch en druk, jongens zijn héél anders dan meisjes en alle cliché‘s zijn waar! Wie denkt dat een tweeling hetzelfde is als 2 ‘losse’ kinderen kan zich bij deze vrijwillig aanmelden om een weekje mee te komen draaien hier in Huize De Jong…... nee ik weet het nog beter, we komen ze brengen!
Het is soms rennen en vliegen en soms heerlijk genieten, maar eerlijk is eerlijk, wij zijn kapot na een dag!

Vanaf dag 1 zijn de jongens onrustig geweest, het begon met reflux, darmkrampjes, overgevoeligheid voor prikkels, daarna gingen we naar tandjes, oorontstekingen, rs-virus, buikgriep, nog meer oorontstekingen, onverklaarbare huilbuien, begin dit jaar een combi van oorontstekingen, waterpokken en vrijwel wekelijks diarree en een hele winter lang snottebellen, véél snottebellen.
Op wonderbaarlijke manier vonden de jongens tussendoor ook nog tijd om zich te ontwikkelen en dat gaat allemaal redelijk volgens het schema, best knap eigenlijk, want papa en mama zagen weinig tijd tussendoor om onszelf nog in welk opzicht dan ook te ontwikkelen.

Sinds een aantal weken hebben alle kids een nieuwe kamer gekregen. Tijdens een logeerpartijtje merkten we dat de jongens het toch beter deden als ze niet bij elkaar lagen, ze sliepen dan rustiger en dieper. Dus aangezien de mannen nog veel wakker waren ‘s nachts en in de vroege ochtend hadden we her en der nog wat losse uurtjes en die heb ik dapper besteed aan het verven en behangen van 3 kinderkamers. 06.30 Uur op de ladder om de eerste laag verf erop te gooien was zeker geen uitzondering, maar wat is het leuk geworden!!
Nica heeft de zolderkamer gekregen, dat was de kamer die jongens eerst deelden. De antraciete muur is gebleven, maar er is ook een felroze muur bijgekomen. Ze heeft een slaap-, speel- en knutselhoek gekregen en kan zichzelf helemaal vinden in haar nieuwe kamer!

De roze muur op Nica’s oude kamer werd overgeschilderd in donkergrijs en na wat verschuivingen in meubels is dat nu Silvijn zijn eigen domein.

En toen alle spulletjes weer een beetje hun plekje hadden gevonden was eindelijk ook Rody’s kamertje aan de beurt. Dat was nog even flink zoeken naar de juiste kleur, want hij is gezegend met het kleinste en meest onhandige kamertje van het huis, op het toilet na dan. Maarrrrrrr wat is het leuk geworden!!!!!

Her en der moeten nog wat schilderijtjes opgehangen worden, maar het grootste werk is gedaan en we zijn superblij met het resultaat.

Zo’n 3 weken geleden zijn beide jongens geopereerd. Bij allebei zijn buisjes geplaatst en hun neusamandelen zijn verwijderd. De redenen waren wel verschillend.
Silvijn had al bijna 3 maanden vrijwel continue een loopoor en dat vond de KNO arts wel voldoende reden om de ingreep te laten plaats vinden.
Rody had zeer regelmatig oorontstekingen, maar de doorslaggevende factor was toch wel het feit dat hij, totdat hij in oktober een flinke oorontsteking kreeg, het heel goed deed met zijn spraakontwikkeling. In oktober is hij helemaal gestopt met praten. En met de geschiedenis van Nica en het feit dat zij nu nog bezig is om haar spraakachterstand in te halen, besloot Dr Oei ook bij Rody niet meer te wachten.
Dus daar zaten we…. op maandagochtend 7 uur in het Flevo, met 2 jongetjes in pyama. De ene heel boos omdat hij wou eten én misschien nog wel meer omdat hij een vreselijk irritant polsbandje omkreeg die hij zelf niet af kon krijgen
Het kleine mannetje was niet meer rustig te krijgen en is zo boos als hij was ook onder narcose gebracht, om vervolgens een kwartier later net zo boos weer wakker te worden. Nou ik kan je vertellen dat 12 kilo boos kind héél erg sterk is!!
Silvijn was wat relaxter, maar ook hij vond het niet grappig toen hij wakker werd. Samen hebben ze 1,5 uur de boel compleet op stelten gezet op hun kamer en ondanks dat ze geen warme producten mochten nuttigen leek het me voor hun en hun kamergenootjes toch beter om toch maar die oude, vertrouwde papfles aan te slepen. En gelukkig, dat hielp!!! Heel snel daarna vielen ze uitgeput in slaap.
Eenmaal wakker was het al een stuk beter en mochten we lekker naar huis. Eigenlijk is het sindsdien toch langzamerhand beter gegaan. Ze slapen nu eindelijk hele nachten door en Rody begint zijn woordenschat al lekker uit te breiden. Ze zitten ook echt duidelijk lekkerder in hun vel.

Silvijn is ons taalwonder en wat is dat leuk zeg. Met zijn ruim 1,5 jaar heeft hij een enorme woordenschat en kan zich prima duidelijk maken: Eten, zitten, drinken, buiten, bomen, auto, thuis zijn een aantal woordjes die hier dagelijks veelvuldig gebruikt worden. Hij snapt alles en geeft ook hele uitgebreide antwoorden soms, niet dat dat allemaal verstaanbaar is, maar leuk is het wel
Hij blijft de knuffelkont van het stel, is nog steeds gevoeliger, maar ook een enorme boef. Silvijn zit dan ook regelmatig in de hoek!

Rody is en blijft de benjamin, hij doet alles net even wat relaxter, maar dat is ook het aard van het beestje. Rody kan ook flink boos worden, maar over het algemeen is dat zo weer voorbij.
Het is een heerlijk ventje die ontzettende gekke bekken kan trekken en ook heel ontdeugend kan kijken.

Beide mannen zijn gek op buiten spelen. Ze scheuren met hun loopauto’s over de binnenplaats en vinden het heerlijk. Ze kunnen al helemaal zelf van de glijbaan en kijken alles af van de grote kids in de buurt. Silvijn loopt nu 2 weken, Rody 1 week en dat gaat nu buiten ook steeds beter. Gelukkig maar want de broeken en schoentjes waren niet aan te slepen. Zodra ze liepen hebben ze beide mooie, flexibele en vooral dure schoentjes gekregen, want tsja ook wij willen natuurlijk het beste voor onze kinderen%-P Maar omdat we ook het beste voor onze portemonee willen heb ik al héél snel een paar crocs voor ze erbij besteld, want met dat straatracen van hun sleten die dure schoentjes wel heel snel!!

We genieten dus met volle teugen van het mooie buitenspeelweer en eigenlijk nog het meest omdat wij nu ook lekker op onze gat in de zon kunnen zitten te kijken hoe leuk onze kids spelen

Nica heeft ook niet stilgezeten, die heeft ineens een enorme sprong gemaakt. Ze kwam met werkjes thuis die ze samen met de kinderen van groep 2 heeft gemaakt en alles was goed! Ze heeft ineens hele andere vriendjes en wil nu ook cd’s van K3 en make-up   maar dáár is mama nog niet aantoe  
Haar spraak is enorm vooruit gegaan sinds ook zij in januari voor de tweede keer buisjes heeft gekregen en ze kletst ons werkelijk de oren van het hoofd, non stop en als het aan haar zou liggen dag en nacht.
Ook mocht ze al naar een volgend zwemgroepje en dat terwijl ze best heel veel lessen gemist heeft door de operatie, we zijn dan ook verschrikkelijk trots op haar!!!

Nog 2 weekjes en dan wordt ze alweer 5 jaar en dat gaan we natuurlijk vieren!!!!
We doen dit dit jaar op zaterdag 23 april en hopen dan traditiegetrouw op prachtig weer natuurlijk!! Iedereen is welkom vanaf een uurtje of 10!
Nica is druk aan het bedenken wat ze op haar verjaardag wil en alles wat ze bedenkt zetten we op het verlanglijstje op deze site!!

Nou tot zover weer mijn relaas…...nog een paar kiekjes en dan is het bedtijd voor deze grote meid

Rody

Silvijn

Geplaatst door Gemm@ op 06-04-2011 om 06:50 PM
Ons gezinnetje • (2) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Zijn ze wel echt 1 eiig??

We weten wel beter natuurlijk maar wie denkt dat een één eiige tweeling identiek is moet maar eens een middagje in huize De Jong meelopen, want niks is minder waar

Qua uiterlijk lijken ze natuurlijk wel iets op elkaar, met name de kin, mond, neus en deel van de ogen. Maar ze hebben allebei een totaal andere uitdrukking, gebruiken hun mond verschillend, lachen anders, bewegen verschillend met hun ogen en hebben letterlijk hun eigen ‘kijk’ op dingen.
Rody is de baby, de benjamin, qua uiterlijk en wat betreft gedrag. Hij is ook het meest flexibel, past zich makkelijker aan in verschillende situaties. Hij kan heel onschuldig kijken en net doen alsof hij echt niet weet dat iets niet mag, niks is minder waar trouwens! Rody blijft een halve kilo lichter dan Silvijn, heeft een véél smaller koppie en heeft een heel arsenaal aan gekke bekken die hij op de vreemdste momenten tevoorschijn tovert.
Silvijn is de grootste van het stel. Heeft een bredere bouw, maar is eigenlijk een watje Hij kan zich moeilijker aanpassen in nieuwe situaties, is ook een stuk gevoeliger. Kan heel bewust iets stouts doen, hij roept je nog net niet om alvast te waarschuwen, maar zijn gezicht spreekt boekdelen! Hij is echt de knuffelkont, heeft wat meer lichamelijke aandacht nodig dan Rody.

Op dit moment eet Rody veel meer dan Silvijn, maar het grappige is dat hij nooit bijtrekt qua gewicht, hij heeft duidelijk echt een andere bouw.
Waar ze wel weer redelijk gelijk in zijn is de voorkeur voor spelen. Beide mannen zijn gek op autootjes, balletjes en vormen. Net als Nica ontwikkelen ze hun fijne motoriek vele malen sneller dan hun grove motoriek. In tegenstelling tot Nica gaan ze wel veel meer op onderzoek uit, klimmen en klauteren is redelijk favoriet. Het traphekje moet echt dichtblijven want ze klimmen zo naar boven. Ook speelgoed wordt hier uitgebreid getest en als de mogelijkheid er is met name hoe stevig het is om op te zitten.
Ze vermaken zich het best met kubussen die in elkaar moeten, balletjes die ergens in moeten, de vormenstoof en de blokjes, het leukste is nog om speelgoed te combineren. Ik kan er soms tijden naar kijken als ze zich weer eens vermaken met een zelf bedacht spelletje.
Steeds vaker spelen ze samen, ze verzinnen dan wat en hebben er echt plezier in. Dat kan variëren van achter elkaar aan racen met auto’s tot elkaar bekijken in de weerspiegeling van de oven. Ze kunnen dan echt communiceren zonder woorden. Ruzie hebben ze niet zo vaak meer gelukkig, ze hebben weer hun eigen plekje gevonden lijkt het.

Hun bedjes staan nog steeds tegen elkaar aan en dat gaat prima. Soms hebben ze de grootste lol door hun tuttels uit te wisselen, soms een beetje verdriet omdat één van de twee in slaap valt nog met de tuttel van de ander in zijn bed. Als er één wakker is, slaapt de ander meestal gewoon door. Zijn ze ‘s ochtends wakker vermaken ze elkaar lekker. Wij zien dus nog geen noodzaak om te uit elkaar te halen.

Rody zijn litteken is bijna niet meer te zien, ongelooflijk hoe snel dat wegtrekt, terwijl hij ontzettend blonde haartjes heeft!! Wel is zijn voorhoofd weer smaller geworden ten opzichte van een aantal weken geleden, waarschijnlijk nog steeds vocht wat eruit is getrokken. Ik vind het wel erg smal, ben dan ook erg benieuwd wat de chirurg binnenkort zegt. Maar ondanks zijn afwijkende koppie is het zo’n heerlijk ventje, hij maakt iedereen vrolijk met zijn lach en is zo’n enorme clown, je kunt gewoon niet niet van het jongetje houden

Rody’s litteken is bijna niet meer te zien.

Nog een ‘zoek-het-litteken’ foto

Net als de rest van Nederland zijn ook wij in de ban van het grote sinterklaasfeest. We zijn laatst naar de intocht in de stad geweest met alle kids en wat vonden ze het spannend!! Nica vond het eerst een beetje eng maar al snel was ze helemaal in haar element tussen alle pieten, met name de pepernoten zijn erg geliefd bij onze kleine snoepdoos;-)
Vorige week zijn Nica en ik samen nog naar de intocht hier in Buiten geweest, dat was eigenlijk vele malen leuker! Niek stond vooraan en heeft de Sint uitgebreid de hand geschud, niet dat haar dat erg kon boeien want die pieten zijn vele malen interessanter, die delen tenslotte al het lekkers uit   Later die middag zijn we samen naar de musical van Sinterklaas gegaan, dat was ook erg leuk. Nica heeft genoten en ik dus ook. Het is soms zo heerlijk om even weer wat tijd met mijn grote meid door te brengen en niet afgeleid te worden door 2 bengels.

Vorige week hebben we het 10 minuten gesprek op school gehad. Nica doet het eigenlijk prima, veel herkenbare dingen hebben we gehoord. Gym vindt ze heel leuk, maar ze is motorisch niet de vlotste en soms wat stuntelig. Het belangrijkste vond juf dat ze er plezier in heeft en dat ze wel dingen probeerd en dat heeft en doet ze, dus hartstikke goed!
In de klas is ze best wel populair ondanks dat ze daar zelf niks om geeft, ze gaat nog steeds het liefst haar eigen gangetje. Verder komt ze wel goed mee, maar is haar spraak nog steeds niet top en daarom zou ze toch even door de logopediste gezien worden. Ook is haar gehoor erg wisselend en dat is heel vervelend in een klas met veel kinderen.
Inmiddels is ze bij de logopediste geweest, alleen hebben wij nog niks van haar gehoord, dus nog even afwachten wat daar uitgekomen is.
Morgen hebben we een afspraak bij de KNO arts. Nica zegt zelf al dat ze wel graag buisjes wil zodat ze weer alles kan horen, ze begint het zelf nu ook te merken dat ze soms erg slechthorend is. Ik ben er benieuwd wat de KNO ervan zegt!

Nou dat was weer een heel verhaal, nog een paar sinterklaasfoto’s en dan bye bye!!!



En als afsluiter hebben we heerlijk gegeten in het pannekoekenschip!

Ach nog 2 dan

Geplaatst door Gemm@ op 29-11-2010 om 02:07 PM
Ons gezinnetje • (0) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Heerlijk, heerlijk, heerlijk!

Even een korte update vanaf hier.

Als eerste onze Rody, wat doet het knulletje het goed!! Hij heeft zich bijna helemaal hersteld.
Hij was de eerste weken nog wat suf, beetje afwezig, niet echt de Rody die we kenden. Maar stukje bij beetje kwam de echte pretletter weer naar voren.
Hij grijpt nu nog regelmatig naar zijn hoofd, geen idee wat hij voelt maar er lijkt wel het één en ander gaande te zijn.
Zijn litteken geneest bovenop heel mooi, aan de zijkant ook hoor, maar daar is hij nog heel paars. Dat is helemaal normaal en zal na een jaar minder worden.
Met slapen hebben we helemaal geen problemen gehad, hij heeft alles weer opgepikt na de operatie en dat viel ons 100% mee.
Na de operatie heeft hij geleerd hoe hij zelf kan gaan zitten en is daar heel handig in geworden, maar verder blijft ie lekker rondtijgeren.
Maar hij mag dan niet zo’n spurt maken in zijn grove motoriek, net als Nica is hij heel behendig in de fijne motoriek. Hij heeft een geweldig concentratie vermogen en ondekt steeds weer nieuwe dingen.
Hij eet alles mee en bijna alles zelfstandig. De baby cook staat al een tijdje ongebruikt op het aanrecht en ook op de staafmixer ligt inmiddels een laag stof.
Zo gezellig is het om met die knullen aan tafel te zitten, ze moeten nog een hoop tafelmanieren leren maar ach…..who cares;-)

Silvijn is een echte dreumes. Hij is nu wel wat meer bezig met staan, zit steeds vaker en vaster op zijn knieën en ging van de week voor het eerste helemaal zelf staan in bed.
Het is wel een gefrustreerd mannetje en dat moet zijn kleine broertje vaak ontgelden. Silvijn kan ineens heel erg boos worden en beukt dan flink op Rody in met zijn hoofd. Eergisteren zette hij zelfs zijn tanden in Rody’s hoofdje, hij trilde ervan zo boos was hij. En hij heeft er geen enkele reden voor, want ze krijgen echt wel evenveel aandacht.
Silvijn heeft dan nog de mazzel dat hij nog borstvoeding krijgt en dus ‘s ochtends als iedereen nog slaapt tussen ons in komt liggen om zijn ontbijtje bij mama te nuttigen. Het is best een druk kereltje maar dan ligt hij zo heerlijk tegen mij aan te frummelen met zijn handjes en voetjes en is hij toch nog even klein.
Silvijn is ook echt een knuffelkont, in die zin lijkt Rody veel meer op Nica, dat was ook nooit echt een knuffelkind. Silvijn dus wel en die kan héérlijk tegen je aan komen kroelen, hij is veel lichamelijker ingesteld.

Ze zitten nu allebei in een sprong, want ze mopperen héél veel, huilen om de kleinste dingen, slapen moeilijk in en onrustig. Het is vreselijk vermoeiend omdat het werkelijk ‘s ochtends begint zodra ze beneden zijn en ze precies tegelijk aan mijn benen komen hangen en aandacht willen. En oo wee als ik ze beide op schoot neem, dan wordt het vechten!
Nee het is geen harmonieuze tweeling, de concurentiestrijd wordt hier al flink aangegaan, dat beloofd nog wat voor de toekomst!!
Maar ondanks al die ‘vervelende’ dingetjes vind ik dit toch zo’n ongelooflijk leuke leeftijd en fase. Ze gaan nu alles aanwijzen en hebben voor sommige dingen hun eigen woordjes. Papa, mama, dah (dank je wel, als ze iets geven), dada, bah, enz.
In bed kunnen ze dan wel weer heel goed met elkaar, daar hebben ze de grootste lol en spelen ze spelletjes samen. Geweldig om die vrolijkheid door de babyfoon te horen!!

Onze Nica doet het ook heel goed. Ze was een tijd heel moe en toen zijn we floradix gaan geven en dat gaat hartstikke goed! Het is een echte kleuter met echt kleutergedrag, ook vreselijk vermoeiend want er gaan dagen voorbij dat het de hele tijd corrigeren is. Ze luistert wel maar slaat niks op en doet het dus 2 tellen later gewoon weer. Ook eten is weer een drama. Het ontbijt schiet meestal echt niet op, maar omdat ik geen zin meer heb om ‘s ochtends gelijk al met een soort drill oefening te beginnen (Nica eet door, Nica doe je kleren aan, Nica pak je jas, enz) heb ik nu weer een flip it beker gekocht en wissel ik de pap, drinkontbijt en krentebollen maar een beetje af. Ik help haar wat sneller met het aankleden en zo houden we het een stuk gezelliger. Ze is tenslotte ook nog maar 4!
Op school heeft ze een vriendinnetje gemaakt, vanmiddag vlogen ze elkaar al om de hals toen ze weer op school kwamen en thuis is het Zoë voor en Zoë na. Hartstikke leuk dus!

Ik heb een oproepcontract getekend bij Take Good Care kraamzorg en heb heel veel zin om aan de slag te gaan! Natuurlijk is het hartstikke spannend want ik moet er helemaal weer even inkomen, maar wat is er nou mooier werk dan getuige te zijn bij de geboorte van een baby, of mensen op weg te helpen in die eerste spannende, onwennige dagen na de bevalling. Nee ik denk dat het helemaal goed gaat komen!
En om zelf nog wat ‘vrijheid’ terug te krijgen gaan de jongens vanaf volgende week 2 dagen in de week naar het kinderdagverblijf. 1 Dag daarvan zal ik oproepbaar zijn en de andere dag reserveer ik voor de boodschappen, huishouden en extra 1 op 1 aandacht voor Nica!
Vandaag mochten de mannen al gaan wennen en dus haalde ik Nica alleen op de fiets van school, ‘t meisje was zoooo blij!! We hebben eerste verse broodjes gehaald bij de winkel en chocomelk en toen heerlijk rustig gelunchd thuis. Nica gaf duidelijk aan dat ze er enorm van genoot en dat doet me goed!
Binnenkort heeft ze een studiedag op de dag dat de jongens naar de creche zijn, dan gaan we er een dagje op uit. Ik weet nog niet wat maar de hele dag krijgt onze princes de aandacht die ze wil. Dat heeft ze verdient!!

Kortom alles gaat hier lekker!! We genieten van ons gezin waar we zo ontzettend trots op zijn!

Geplaatst door Gemm@ op 09-09-2010 om 07:17 PM
Ons gezinnetje • (0) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Foto’s

Even een portie nieuwe foto’s!

Met Rody gaat het super, de hechtingen vallen er uit, hij gaat inmiddels zelf zitten en kletst er vrolijk op los! Silvijn kan kruipen en heeft er weer een tandje bij. Nica is zo lief voor haar broertjes, smeert zelf haar brood en maakt zelf speelafspraakjes met vriendinnetjes. Kortom alles is weer normaal;-)

Geplaatst door Gemm@ op 13-08-2010 om 03:59 PM
Ons gezinnetje • (0) Reacties • (1) Trackbacks • Link

De boys alweer 1 jaar!!

Gisteren hebben we het eerste levensjaar van onze knullen afgesloten, de echte babytijd, de spanning rondom de operatie en voor Rody de borstvoedingsperiode.
Ze zijn nu echt baby-af en een nieuwe fase breekt aan.
Het is allemaal een beetje onvoorstelbaar, het is zo ontzettend snel gegaan en er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar. Het was vooral een heftig en pittig jaar, maar we hebben ook ontzettend genoten van ons gezinnetje.
Het begon allemaal op 7 augustus 2009, midden in de nacht. Vanuit het niets braken mijn vliezen en 3 uurtjes later waren we ouders van een tweeling, een premature tweeling, dus ze moesten nog 2 weekjes in het ziekenhuis blijven.
Voor Nica werd gezorgd en wij hebben de tijd genomen om te wennen aan de kleine mannetjes, om naar hun geluidjes te luisteren, om hun geurtje op te snuiven en om zoveel mogelijk voor ze te zorgen op de momenten dat we bij ze waren. Het was heel raar om thuis te komen terwijl de jongens nog moesten blijven, maar ik kijk er met zoveel liefde en geluk op terug. De warme zomeravonden brachten wij door op de neonatologie in het Flevoziekenhuis, hangend in een tuinstoel, elk met een uk van nog geen 2,5/ 3 kilo en met het gegein van de verpleging op de achtergrond.
We hoefden ons weinig zorgen te maken over het welzijn van de jongetjes, er werd heel goed voor ze gezorgd en qua gezondheid deden ze het prima. Rody hield nog enige tijd dipjes in zijn hartslag, maar mocht na 2 weekjes toch net als zijn broer mee naar huis.
En toen begon het leven met 3 kinderen. Siemen had nog 2 weken vrij en we hebben ontzettend genoten van de uurtjes samen. Lekker gewandeld met de jongetjes in de kinderwagenbak en Nica voorop de wagen. Silvijn & Rody sliepen veel en dronken keurig om de 3-4 uur. Al snel konden de flessen de kast in en de kolf terug gebracht, want het bleken natuurtalentjes aan de borst, tot grote vreugde van mama!
Na een paar weken loste de roze wolk langzaamaan op. De jongens werden onrustiger, sliepen slechter en wouden om de 2 uur aan de borst. Wat we ook probeerden, het hielp slechts tijdelijk of beperkt.
Zo ging ik elke week met ze naar de osteopaat, werden ze ingebakerd, voerden we Rust en Regelmaat in, at en dronk ik een tijdlang geen zuivelproducten en gaven we ze johannesbroodpitmeel voor en na de voeding. Helaas was dat allemaal niet voldoende, ze bleven maar ontzettend veel spugen en drinken en spugen en drinken, de wasmachine draaiden overuren, net als mijn borsten.
Zo werd hier de term ‘fantoomvoeden’ ingevoerd als ik weer eens in paniek wakker werd terwijl ik dacht dat ik aan het voeden was.
Uiteindelijk bleek na een 24 uurs bepaling door middel van een soort sonde in hun slokdarm, dat ze beide last hadden van een reflux. Er werd Motilium en Losec voorgschreven en eindelijk leek de onrust iets af te nemen, ze waren toen 2 maand oud. Helaas bleek dat lang niet alles te zijn, want nog tot hun 4de maand bleven ze huilen, mopperen, onrustig slapen en veel drinken.
Ik heb vaak op het punt gestaan om te minderen met de borstvoeding, het record stond in die tijd op 30 voedingen per dag en ik had maar weinig tijd voor andere dingen, zoals onze kleine meid.
In die tijd kwamen we ook voor het eerst in het Sophia Kinderziekenhuis en werd bij Rody de diagnose trigonocephalie oftewel wigschedel gesteld. dat betekende dat hij voor zijn eerste verjaardag geopereerd zou worden. Toen leek dat nog zover weg dat ik het naast me neer heb gelegd om me er later maar eens druk om te gaan maken.
Na ruim 3,5 maand kwam er hier weer iets van rust terug in huis, ineens dronken de jongens in een soort van ritme, sliepen ze op redelijk vaste tijden en begonnen ze wat meer te ondekken.
Ze waren nog steeds erg gereserveerd naar andere mensen toe, maar hier in hun eigen veilige sfeertje zagen we twee lachende, open jongetjes die ook wel van een grapje hielden.
Het doorslapen heeft nog lang op zich laten wachten dus de nachten bleven vermoeiend, maar een paar lachende mannetjes maakten een hoop weer goed.
We merkten al snel dat het 2 totaal verschillende kereltjes waren. Rody de denker en Silvijn de doener. Ze mogen dan 1 eiig zijn, er zaten wel duidelijk verschillen in karakter.
Na 6 maanden volledige borstvoeding mochten ze dan ook eens ‘echt’ eten. Al vrij snel aten ze redelijk veel vaste voeding en werd het spugen eindelijk minder. Vanaf die tijd werd het elke maand een stukje makkelijker. Rody bleef het lachebekkie, die wond iedereen om zijn vinger en was dol op knuffelen. Silvijn was de serieuze van het stel, maar kon zich weer een stuk beter zelf vermaken.
Qua motorische ontwikkeling bleef Rody zo’n twee weken achter lopen op Silvijn, maar uiteindelijk kwam hij er ook wel. Net als Nica zijn het niet de vlotste kinderen qua grove motoriek maar een kei in de fijnere motoriek. Kleine dingetjes pakken tussen duim en wijgvinger, zelf broodje eten en het ruimtelijk inzicht werden in razend tempo ontwikkeld.
Toen ze 8 maanden waren zijn we voor het eerst met z’n allen een weekje op vakantie geweest. In een kindervilla van Landal hebben we een heerlijke, rustige week beleefd en onwijs genoten van Nica, Silvijn en Rody en daar is het doorslapen begonnen, wat een heerlijkheid!!
Daarna ging Nica ineens elke dag naar school en kwam er een echt ritme in de dag. Nu moesten we op tijd opstaan, snel naar school, fruithap, naar bed, weer naar school, broodje eten, borstvoeding geven, weer naar school, snel naar bed, wakker worden en hupsakee de wagen in om Nica weer te halen. Het was even wennen maar ook wel heel fijn, de jongens deden het er prima op en ons meisje was er ook zo aan toe, die vond het fantastisch op school!!
In Juni zijn we 2 weken naar wederom een Landal park geweest en dat was een echte vakantie, we hadden fantastisch weer, we hebben lekker gefietst en leuke dingen gedaan. ‘s Avonds als de kindjes in bed lagen hingen wij languit op de bank voor het WK voetbal. Familie en vrienden kwamen een dagje langs en verder was het vooral luieren!
Eén van de laatste dagen van de vakantie hoorden we dan eindelijk de datum van Rody’s operatie en daarna kwam alles in een stroomversnelling.
Voor we het wisten was het al zover en moest ons kleine ventje onder het mes.
Gelukkig is alles goed gegaan en hersteld hij ongelooflijk snel. Inmiddels is het 12 dagen geleden maar dat zou je niet zeggen als je naar Rody kijkt. De bikkel speelt, lacht en kletst er weer vrolijk op los.
Zijn oogjes zijn nog steeds wat gezwollen en hij is nog vreselijk bleek. Daarnaast is hij nu ook niet helemaal fit en eet hij slecht, maar een flesje pap gaat er altijd wel in gelukkig.
We hebben het idee dat zijn hechtingen nu wat beginnen te jeuken, want hij is erg mopperig soms, maar buiten dat om moeten we vooral alles doen wat we anders ook doen want hij geeft duidelijk aan dat hij zich daar het prettigst bij voelt.

Gisteren hebben we dus dit eerste jaar afgesloten samen met familie en onze beste vrienden Willem & Olga, alhoewel we die bijna ook beschouwen als familie. Zij waren er vrijwel als eerste bij toen de tweeling geboren was, waren er voor ons tijdens de operatie en zagen Rody vervolgens als eerste op de IC, kortom ze zijn er als we ze nodig hebben!! Bedankt jongens! Gewoon voor het feit dat jullie er zijn!
Maar ook onze familie, die Nica zo liefdevol op hebben gevangen het afgelopen jaar, ons hebben gesteund tijdens moeilijke momenten en een luisterend oor boden als het nodig was! Iedereen ontzettend bedankt voor alles!!
En als ik dan toch bezig ben wil ik iedereen bedanken die zo ontzettend met ons meeleefden het afgelopen jaar, maar met name tijdens de o zo zware operatieweek, alle lieve reactie die we hier en via hyves en kaartjes ontvingen. Wat een ontzettend fijn gevoel is het toch om te weten dat er mensen meeleven en waar je je verhaal aan kwijt kunt. Sommige mensen kennen we in ‘real life’, sommige hebben we nog nooit ontmoet maar schreven zulke lieve woorden om ons een hart onder de riem te steken, geweldig! Mensen bedankt!!

De slingers blijven nog even hangen, het mag even wat langer duren, dit feestje. Dus als er mensen de komende week zin hebben om het nieuwe koppie van Rody te komen bekijken, een verjaardagsknuffel aan de jongens willen geven, een kletspraatje met Nica willen houden of gewoon even een bakkie willen komen doen, schroom dan niet en laat het even weten!

Tot zover mijn relaas, het was een mooi, ontroerende, emotioneel, gezellig, verrasend en liefdevol eerste jaar, op naar het volgende feest!!

Hun verjaardagskado van ons; een zelfgemaakte speelkubus!

‘Taartje’ eten…

De jongens kregen Nijntje op dvd, maar wie vonden het het leukste???

Onze kanjer, 11 dagen na de operatie!

Geplaatst door Gemm@ op 08-08-2010 om 06:46 PM
Ons gezinnetje • (3) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Langzaam komt onze Rody weer tevoorschijn!

Het is alweer een week geleden dat we voor de opname in het ziekenhuis zaten en voor de laatste keer de ‘gelukspunt’ van Rody konden zoenen en knuffelen.
Aan de ene kant kan ik me bijna niet meer voorstellen dat hij een wigschedeltje had, aan de andere kant ben ik nog helemaal niet gewend aan zijn nieuwe ronde hoofdje.

Vannacht hadden we een onrustige nacht, nee Rody sliep héérlijk, maar zijn grote broer was erg zielig. Waarschijnlijk moet ook hij nog het één en ander verwerken, of zou het zo’n unieke tweeling-eigenschap zijn dat hij de pijn voelt terwijl Rody de operatie heeft ondergaan? Wat het ook was, het was erg vermoeiend. Siemen en ik zijn om en om naar hem toegeweest om te troosten, maar beide hadden we moeite om onze ogen open te houden. Uiteindelijk is hij rond 4 uur in diepe slaap gevallen en werden beide jongens pas om kwart voor 8 wakker!!
Rody moet ‘s ochtends nog wel een beetje op gang komen, maar dat gaat steeds soepeler. Hij wou nog steeds niet aan de borst (jaja mama geeft nog niet helemaal op) dus kreeg hij een bordje pap.
Hij eet en drinkt verder weer prima. Op de grond spelen vindt hij het leukst als hij zit, dat snap ik wel, want Silvijn zwaait en gooit nog wel eens met speelgoed en dat voelt natuurlijk niet prettig als je dat tegen je pas geopereerde koppie aan krijgt.
Hij had vandaag weer praatjes voor tien en regelmatig trekt hij zijn clowns-gezicht.

Silvijn was vandaag ook weer super vrolijk, het is zo’n druk ventje, hij klimt en klautert overal overheen, gooit met speelgoed, doet gek als hij in de stoel zit en zwaait de hele dag. Het is soms echt een boef maar als hij lacht dan smelt ik helemaal, mijn ondeugende mannetje!

Rody’s litteken ziet er netjes uit, aan 1 kant hangt heel duidelijk een knoopje en Siemen en ik hebben beide de neiging om die eraf te knippen. Doen we natuurlijk niet hoor, wees niet bang
Er zitten nog wel veel bloedresten op zijn koppie, maar dat zal denk ik moeten slijten of wordt er pas afgewassen over ruim 2 weken, lekker fris dus

Vanavond zijn de mannetjes samen in bad geweest, ze vonden het heerlijk! Voor Silvijn was het alweer veel te lang geleden want die week in het RmD huis kwam het er nou ook niet echt van.
Inmiddels liggen ze in hun bedje, Silvijn nog aan het brullen, Rody knock-out. Morgen begint het dagelijkse leven weer, Siemen moet weer aan het werk en ik ben weer alleen met de jochies. Nica blijft nog even bij Jantina, die vind het heerlijk om uit logeren te zijn volgens mij!

Alweer een beetje minder gezwollen…

Nee, we hebben hem geen oogschaduw opgedaan

Onze grote ondeugende boef!

Pret in bad!

Geplaatst door Gemm@ op 02-08-2010 om 07:00 PM
Ons gezinnetje • (3) Reacties • (0) Trackbacks • Link

Weer thuis; 5 dagen na de operatie

Na een lange dag wachten gisteren, mochten we toch eindelijk naar huis.

Gisterochtend werd hij nog wat knorrig wakker en wou hij helemaal niks. Zijn oogjes waren wel een stuk meer open, maar nog niet zoveel als dat ik had verwacht.
Toch hadden we goede hoop dat we naar huis mochten, hij had geen koorts, oogjes waren toch redelijk open en wij hadden er vertrouwen in om hem mee te nemen.
De eerste verwachting was dat de weekend arts tussen 10 en half 11 zou komen, toen werd het 12 uur, daarna kregen we om 12.20 uur te horen dat het nog een uur tot anderhalf uur zou duren en uiteindelijk werd het rond 4 uur.
Inmiddels was Rody flink opgeknapt, had hij zijn oogjes al best goed open en hadden we alles al ingepakt. Een uurtje later reden we dan eindelijk de parkeergarage uit en lieten we het Sophia achter ons, op weg naar Almere.

Het was heerlijk om thuis te komen, de jongens hebben nog flink gegeten en gingen toen lekker naar hun eigen bedje. Silvijn had even moeite om in slaap te komen, maar Rody was gelijk knock-out.
Ze hebben doorgeslapen tot half 6 vanmorgen, maar daarna was het toch echt gebeurd.
Rody wou wederom niet bij mij drinken. Het lijkt erop dat hij er gewoon echt klaar mee is. Ik ben er wel een beetje verdrietig van, ik had graag het jaar volgemaakt, maar vind vooral de timing niet zo fijn. Ik zit nog midden in het afscheid nemen van Rody’s oude vertrouwde koppie en nu moet ik het voeden van mijn jongste zoon ook abrupt loslaten. Ik bied het nog een paar dagen aan, maar dan zal het toch echt klaar zijn en moet ik het maar gewoon accepteren dat hij er echt klaar mee was
Silvijn drinkt overigens met alle liefde de stuwing weg, die heeft er helemaal nog niet genoeg van. Maar hij zet steeds zijn tandjes erin, dus ik denk dat mama daar straks vanzelf klaar mee is

Vandaag knapte Rody zienderogen op. Hij vaart er duidelijk het best bij als wij gewoon doen wat we normaal ook doen. We zijn dus al lekker naar de winkel gewandeld en Jantina en Linda en Nica kwamen vanmiddag langs wat hij ook wel heel leuk vond.
Nica was heel blij om haar broertje weer te zien, wel aandoenelijk hoor, want ze storte zich helemaal op Rody. Ze heeft het litteken uitgebreid bekeken en een dikke kus op zijn nieuwe voorhoofd gedrukt! Natuurlijk waren wij ook superblij om ons meisje weer even te zien en te knuffelen. Al is ze vanavond gelijk weer met ze meegegaan om nu nog een weekje bij Jantina te blijven logeren, ze heeft dus een heerlijke vakantie!!

Rody’s koppie is nog steeds wel opgezwollen maar al een stuk minder dan gisteren. Zijn oogleden zijn nu rood/paars en nog dik, maar hij kan alles weer helemaal goed zien. Hij speelt en tijgert weer lekker rond en eten gaat ook goed! Kortom alles gaat helemaal naar wens.

Wij zijn moe, opgelucht, verdrietig, emotioneel, blij en dan ben ik volgens mij nog wel een aantal emoties vergeten. Het heeft toch meer inpact gehad dan ik van te voren had gedacht, al was het wel heel fijn dat we ons goed voorbereid hadden, voor zover dat kon natuurlijk. Zo wisten we wat we konden verwachten en hoe we daar het beste op in konden spelen.

Nou nog even een paar foto’s en dan lekker naar bed!

Gistermiddag, nog even nijntje kijken…

Nica is blij om haar broertje weer te zien en kust zijn ‘nieuwe’ hoofdje!

Langzaam komt onze vertrouwde Rody weer terug. Gek doen met tante Linda.

Geplaatst door Gemm@ op 01-08-2010 om 07:11 PM
Ons gezinnetje • (3) Reacties • (0) Trackbacks • Link

3de dag na OK

Weer een dag verder, weer een stapje dichterbij huis en weer wat meer reserve-energie opgebruikt.
De kleine man had een pittig dagje. Na een redelijk goede nacht werd hij om 6 uur wakker. Hij was verdrietig en wou niks.
Hij wou niet bij mij drinken, niet uit de fles, niet in bed en niet op schoot. Ontzettend moeilijk als ouder want je wordt er op een gegeven moment ook kriebelig van als niks helpt en dan voel je je gelijk weer schuldig omdat het kleine ventje er ook niks aan kan doen. Kortom weer een dag vol wisselende emoties.

Gaandeweg de dag gingen zijn oogjes steeds een beetje verder open, je kunt ze nog steeds niet open noemen hoor, het zijn kiertjes, maar hij ziet weer wat en kan dus ook een beetje spelen.
Je merkt dat hij nog een hele korte concentratieboog heeft en toch best angstig is. Niet zozeer voor de pijn, want dat lijkt hij niet echt te hebben, maar meer omdat hij niet alles kan overzien.
In de kinderstoel voelt hij zich veilig, zit hij mooi hoog en kan redelijk goed alles zien.
Vanmiddag wou hij absoluut niet slapen, hij werd hysterisch als ik hem in bed legde, maar om hem vertrouwen te geven in het in slaap vallen moest hij er toch even doorheen.
Toen werd het zo erg dat hij met zijn hoofd tegen de spijlen sloeg en vond ik het niet grappig meer, maar op schoot bleef hij ook huilen, dus laptop opgestart en op you tube nijntje filmpjes gezocht en dat bleek de uitkomst. Een half uur heeft hij er met wijd open mond naar zitten kijken. Prachtig gezicht want hij werd moe en zijn oogleden werden dus nog zwaarder, zijn hoofdje ging dus steeds meer omhoog om toch door die steeds kleiner wordende kiertjes te kunnen blijven kijken!

De chirurg kwam nog even langs en was nog steeds erg tevreden, hij heeft wel de meest extreme zwelling volgens een aantal ‘experts’, ‘t arme kind. Over 3 weken moet hij terug komen op de poli voor controle, als het goed is zijn de hechtingen er dan al uit en dan mogen we ook zijn haartjes weer wassen. Morgen of overmorgen worden zijn haartjes hier op de afdeling nog gewassen met bethadine shampoo dus we krijgen hem wel schoon mee naar huis. Ik ben ook wel benieuwd hoe dat er dan uitziet, want nu zitten her en der toch best nog wat flinke bloedresten.

Of we morgen naar huis mogen hangt af van de zwelling, hij moet beide oogjes goed open kunnen krijgen, dat blijft dus nog even spannend.
Zo, dit was het even voor vandaag. Er ligt hier naast me een grote broer heerlijk te snurken en ik denk dat ik dat ook maar eens ga doen

Aan de kant mama!!!

Stoere Rody, net geopereerd, nu alweer aan het werk

Ik zie je wel hoor mama!

Voor het eerst weer samen spelen…

En een filmpje

Geplaatst door Gemm@ op 30-07-2010 om 08:10 PM
Ons gezinnetje • (1) Reacties • (0) Trackbacks • Link

2de dag na OK

En weer is er een dag voorbij, ik moet elke keer 2 keer denken wat voor dag het nou eigenlijk is, de dagen gingen deze week wat raar in elkaar over.

Vandaag was een vermoeiende dag. Het is ongelooflijk uitputtend, niet eens zozeer lichamelijk, maar vooral geestelijk. Het is continue wennen aan Rody’s andere hoofdje en gedrag. Je bent je voortdurend aan het aanpassen aan hem en ondertussen moet je ook het stukje spanning van de OK nog verwerken. Ik kan er nog steeds niet aan wennen, dat hoofdje heeft vandaag zoveel verschillende vormen gehad. Eigenlijk ongelooflijk en onvoorstelbaar dat het straks weer goed komt, dat ie weer zo’n smal koppie krijgt als dat hij had!
Siemen en ik wisselen elkaar steeds af. Vannacht heb ik met Silvijn in het RmD-huis geslapen en vanmorgen vroeg zijn we richting Rody gegaan, even ontbeten en toen Silvijn weer moe begon te worden is hij met papa weer naar ‘het huis’ gegaan.
Ze kwamen rond lunchtijd weer hier zodat we gezamelijk konden eten en later ben ik weer met Silvijn terug gegaan. Nu slaap ik hier weer.
Het werkt perfect zo, we hebben allebei veel tijd voor beide jongens, maar ook om zelf even op adem te komen en een frisse neus te halen.

Rody had een goede nacht gehad. Om 12 uur moesten er nog wat controles gedaan worden en heeft Siemen hem een flesje aangeboden maar die wou hij niet. Omdat Silvijn vanmorgen alles onder gepoept had was ik wat langer onderweg en heeft Siemen hem wederom een flesje aangeboden maar ook daar moest hij niks van hebben. Maar toen kwam mama en friso kan er van alles doorheen gooien, het kan niet tippen aan mama’s eigen melk en dus dronk Rody héérlijk bij mij. Hij wou vanmorgen wat vaker aan de borst dan dat we gewend zijn en aangezien ik het nu even belangrijker vind dát hij drinkt, neem ik het maar voor lief.
Zijn hoofdje had gisteravond het toppunt qua zwelling bereikt volgens Siemen, maar vanmorgen schrok ik er nog best wel van. Het vocht zakt nu naar beneden en dus zijn het niet alleen zijn oogjes maar ook zijn wangen, oren en onderkin. Gedurende de dag zakte het steeds meer en begon je ook te zien dat hij morgen of overmorgen flink blauw gaat worden, op de plekken waar nu extreem veel vocht zit.
Hij wil veel op schoot en vooral dicht tegen je gezicht aan, ik heb een paar liedjes voor hem gezongen en dan zit hij helemaal stil en rustig te luisteren en ondertussen een beetje te friemelen aan de stofjes die hij te pakken krijgt.
Heel soms ging hij wat geluidjes maken als ik hem in zijn bedje legde en als ik héél erg veel moeite deed kwam er ook nog een klein lachje tevoorschijn, mijn held!

Vandaag kreeg hij wederom een stapel kaarten, hartstikke leuk, hij heeft beloofd om ze morgen te gaan bekijken

De artsen zijn allemaal ontzettend tevreden en als hij zo doorgaat mag hij zaterdag mee naar huis. Hij heeft nog steeds wel iets koorts, maar dat hoort erbij en is een gezonde reactie van het lichaam.

En toen ineens…......zat hij op schoot en keek hij me aan! Een ieniemienie spleetje was het, maar hij kon wat zien!!!!!!!! Siemen en ik natte oogjes natuurlijk, want even zagen we onze eigen Rody terug. Gelijk een lach zoals alleen onze kleine kanjer dat kan en mennnnnnnn wat een heerlijk gevoel was dat even. Het was van korte duur want het kost natuurlijk heel veel energie, maar heel even kon hij de wereld weer zien, zijn broertje, zijn kamer en zijn papa en mama!!
Daarna was hij snel moe en na alle controles en een slokje bij mama heb ik hem in bedje gelegd, hij heeft nog even heerlijk liggen kletsen en frunniken met zijn tuttel, waarmee hij deze week wel een enorm innige band mee heeft opgebouwd en die nu zijn steun en toeverlaat is.
Zoals ik nu naar hem zit te kijken neemt de zwelling zienderogen af en verwacht ik dat hij morgen weer alles kan zien. Mijn held….mijn kanjer….wat ben ik ontzettend trots op deze knul!!!

Voor de mensen die zich zorgen maken of Silvijn wel genoeg aandacht krijgt, niet doen! Hij heeft sjans met alle verpleegkundigen en heeft nog nooit zoveel exclusieve aandacht van ons gehad als deze week   Op hem zijn we natuurlijk ook retetrots, want ondanks dat ook hij zijn eigen broertje niet terug kent, ook hij neemt het zoals het is en vertrouwd er blijkbaar op dat het allemaal wel weer goed komt!!

En dan onze Nica. Die is nu gezellig aan het logeren bij tante Linda. Ik begreep dat ze paardgereden heeft en nu zelf er ook eentje wil, dus beppe en opa…..koop dat stukje land achter jullie huis er maar vast bij Ik begreep van Linda dat Nica heel graag naar haar broertje wil en hoe dolgraag wij ons meiske ook willen zien en knuffelen, we hebben besloten dat het nu niet verstandig is dat ze Rody zo ziet. Ze zal er alleen maar van schrikken en kan nog niet relativeren hoe het zo komt en dat het weer afzakt. Als we zaterdag thuis komen zal ze hem wel zien en dan zullen we met haar de foto’s nog wel eens bekijken, maar voor nu hoort ze alleen van Linda dat alles goed gaat met haar kleine broertje.

Nou dat was weer een heel verhaal zeg! Ik zal nog even een aantal foto’s plaatsen van onze knul.

Héérlijk!

Weer even helemaal baby…

Hoe trots kun je zijn op je kind?!

10.19 uur: De zwelling zakt naar beneden…

En zo bracht ik de hele ochtend door…

Papa is the best!

Dankzij Willem en Olga hoeft Silvijn zich ook niet zo alleen te voelen!

14.23 uur: Zijn voorhoofd krijgt weer een wat natuurlijkere vorm

18.53 uur: En dan is daar een ieniemienie klein kiertje!!!!

Jaaaaaaaaaa….... Rody is blij!!!

20.01 uur: Lekker slapen…....

Geplaatst door Gemm@ op 29-07-2010 om 07:10 PM
Ons gezinnetje • (3) Reacties • (0) Trackbacks • Link

1ste dag na OK: 2

Ik mis hem…..ik mis hem zo verschrikkelijk…...en hij is gewoon bij me…...
Mijn fantastische, kleine, vrolijke boefje, hij is er maar toch ook niet. Hij lijkt niet op Rody, ruikt niet naar Rody, gedraagd zich niet als Rody en klinkt niet als Rody.
Het voelt als een afscheid…nou zullen de meesten denken: Waar heeft dat mens het over, hij is er toch nog gewoon? Maar ik denk dat de ouders van ‘cranio-kindjes’ precies weten wat ik bedoel.
Het doet me zoveel verdriet om hem zo te zien, hij heeft dit nergens aan verdient en hij doet het zoooo goed, ik heb hem net ook verteld dat mama zo ontzettend trots op hem is en ik diep respect heb voor die kleine vent.

Inmiddels is zijn hoofdje nog meer opgezwollen, zitten beide oogjes dicht en ziet hij dus helemaal niks meer. Hij schrikt dan ook heel snel, maar zolang wij tegen hem praten en hem vertellen wie er is en wat diegene doet dan is het wel goed. Hij ligt graag bij ons te dommelen en knuffelen, maar met zijn tuttel in bed en een muziekje aan vindt hij ook wel prima. Zijn hoofdje is echt onvoorstelbaar groot, het lijkt alsof zijn oogleden straks uit elkaar barsten van het vocht en de kleine kanjer ligt daar maar, hij laat het zo goed over zich heen komen.
Hij drinkt geweldig en lijkt niet erg misselijk te zijn. Ik kan dus wel stellen dat het super goed met hem gaat, de zwelling hoort erbij, dat wisten we van te voren Maar het doet zo’n pijn om je kleintje van bijna een jaar weer als een baby in je armen te hebben omdat hij gewoon niks kan en dan zo nu en dan komt er een klein lachje om zijn mondje; als ik een liedje voor hem zing, als hij Silvijn of papa hoort of wanneer ik kiekeboe met hem doe (slaat nergens op want hij ziet uberhaubt niks, maar hij vindt het leuk)!

Hij had nu koorts, ook heel normaal dus ook daar maken we ons geen zorgen om. Ik heb hem net weer gevoed en nu ligt hij heerlijk te slapen. Siemen slaapt bij hem vannacht en ik bij Silvijn.
Silvijn doet het ook nog steeds geweldig, ook op hem ben ik apetrots, vanmiddag zaten beide jongens even te ‘kletsen’, dat was zo’n heerlijk geluid. Ik hoop dat Rody steun heeft aan het feit dat we Silvijn mee hebben genomen!

17.40 uur: Nog een ieniemienie spleetje om doorheen te kijken

Lekker hangen bij papa

Silvijntje heeft het wel naar zijn zin op de kinderafdeling

19.36 uur: Beide oogjes potdicht

Geplaatst door Gemm@ op 28-07-2010 om 07:41 PM
Ons gezinnetje • (9) Reacties • (0) Trackbacks • Link

1ste dag na OK

Siemen, Silvijn en ik hebben afgelopen nacht samen in het R McDonaldhuis geslapen. Rody was in goede handen op de IC, lag lekker te slapen en de verpleging zou bellen als hij onrustig was.
Ik viel al vrij snel in slaap en heb heerlijk geslapen en volgens mij de rest ook.

Om 6.15 uur werd Silvijn wakker, op de wekker naast mijn bed stond 5.15 uur dus ik geef hem eem schone luier en een flesje sap, in de hoop dat hij daarna nog even verder zou slapen. Op dat moment gaat ook de telefoon dat Rody wakker en onrustig was, dus ik snel kleren aan en richting ons knapie. Ik vond het al zo druk bij de ingang en op straat en de tijd op de afdeling ging ineens ook zo snel, maar dat viel dus mee, het was gewoon een uur later dan ik dacht Siemen vond het al wat raar dat ik Silvijn sap gaf in plaats van de borst, want hij had op zijn telefoon gekeken en wist dus dat het niet 5.15 uur was, maar een uur later.
Maar goed….eenmaal op de afdeling was de vpk tegen Rody aan het zingen en dat gaf hem een beetje rust, maar dat duurde niet lang. Ook ik kreeg hem maar heel even rustig en dan werd hij weer boos. Dus na overleg met de verpleging mocht hij dan toch lekker bij mij op schoot en toen was het gelijk goed! Zo hebben we een uurtje gezeten en ondertussen kwam er nog een arts langs die vertelde dat hij afgekoppeld mocht worden van alle apparaten.
Siemen kwam met Silvijn en heeft Rody ook even op schoot gehad zodat ik zijn broer kon voeden, maar Rody had toch liever mama. Sneu voor Siemen, maar wel fijn om te merken dat hij zo goed reageert op onze aandacht.

Het verwijderen van de drains en infusen was geen pretje, hij was ontroostbaar en héél erg boos. Ze lieten voor de zekerheid 2 infusen zitten maar daar was Rody het niet mee eens en trok het infuus op zijn handje er zelf maar uit!
Daarna mocht hij weer lekker op schoot en konden we rustig zijn nieuwe bolletje bekijken, maar het is nog wat lastig inschatten hoe het er uiteindelijk uit komt te zien, want hij is al behoorlijk aan het opzwellen. Zijn linkeroogje zit al bijna dicht. Ik heb hem aangelegd en na eerst wat sabbelen heeft hij toch al lekker gedronken, super fijn dus!!!
Het is heel onwerkelijk, aan de ene kant is het hele Rody niet, aan de andere kant herken je hem gelijk. Ik vind er nog niks aan, geef mij die ‘punt’ maar, dat stond hem prima
Het litteken ziet er mooi uit en hij lijkt er zelf weinig last van te hebben gelukkig. Hij heeft ook niet echt veel pijn, hij voelt zich duidelijk niet op zijn gemak, maar daar kunnen we hem gelukkig bij helpen.

Hij is een uurtje geleden naar de afdeling gebracht en is dus van de IC af. We hebben heerlijk een 2 persoonskamer, die we hopelijk de rest van de week ook voor onszelf houden, dus hij kan lekker uitrusten en bijkomen. Siemen is nu bij hem en ik zit in het RmD met een slapende Silvijn naast me. Die het overigens ook super doet, hij is lief, redelijk rustig, slaapt goed en niet bang voor zijn broertje. Hij lijkt het ook niet te missen, althans wij merken niks geks aan hem, hij vindt het allemaal wel best!!

Met 2 babies schiet het eten er wel een beetje bij in, dus straks maar even richting de AH voor een gezonde maaltijd en vers fruit voor ons!
Maar nu eerst douchen, ik zit lekker onder het bloed en draag een heerlijk ziekenhuis geurtje met me mee

Ik hoop niet dat jullie schrikken van de foto’s die ik plaatst want waarschijnlijk wordt het allemaal nog veel erger!!

Lekker bij mama!

Een beetje wakker…

Een tweede Silvijn!

Papa is blij!

En weer terug op de afdeling!

Geplaatst door Gemm@ op 28-07-2010 om 09:13 AM
Ons gezinnetje • (5) Reacties • (0) Trackbacks • Link